Kimse...

Erenlerden biri sabaha karşı, her zaman ki zurna durumuyla evine gidebilmek için olağanüstü çaba sarf ederken caminin yanında kazılı bir inşaat çukuruna yuvarlanır. Bir süre çukurdan çıkmak için debelenir, debenir, başaramayacağını da anlayınca, başlar bağırmağa:

— Kimse yokmuuuuu!!

— Kimse yokmuuuu!!!!
Bir iki... derken, son seslenişini sabah ezanı için camiye gelmekte olan imama duyurabilir.  Sesin geldiği yere yönelen imam:
— Kim var orda (!?!).
Baba eren:
- Çukura düştüüüm.. Çıkar beni buradan İmam efendiiii...
İmam:
— Vay! Seni sarhoş, seni ayyaş vay!!, Gördünmü ne hallere düştün? Seni oradan 2 şartla çıkartırım bilmiş ol!!
— Söyle imam efendi, ocağına düştüm!! Ne dersen yapacam!!
İmam:
— Bir!!! İçkiye tövbe edeceeen, ağzına bir daha içki sürmeyceeeen!
— İki!! Namaza başlıyacaaan, her namaz vakti camiye geleceeen!!……………………………….
Derin bir sessizliği baba eren bozar:
— Başka kimse yok muuuuu!!!!